FAQ   Szukaj   Użytkownicy   Grupy   Galerie   Rejestracja   Profil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości   Zaloguj

Noc

Forum Księga Wieszcza Strona Główna :: Wiersze

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat
Autor	Wiadomość
Azrael Administrator Dołączył: 18 Gru 2007 Posty: 547 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 2 razy Ostrzeżeń: 0/3	Wysłany: Wto 1:33, 18 Gru 2007    Temat postu: Noc Noc (1 XI 2006) Cicha noc otacza mnie skrycie Zagłusza ją tylko delikatne serca bicie Spowija słodkim mrokiem ulice Rozjaśnia spojrzeniem skąpanym w błękicie Chłód przeszywa wciąż me ciało Serce blaskiem księżyca się upajało Wiatr zasypuje kiściami świat Wspomnienia zatruwają myśli niczym jad Spokoju szuka dusza zatroskana W cieniu skryta istota zapomniana Nienawidzi światła ni dnia Lubuje się w nocy nie opuszcza cienia Lecz nadejdzie kiedyś świt Prawdziwy stanie się mit Iż poezja nie ginie nigdy Poeta zbudzi się znów gdy W jego sercu zagości Wena i odrobina Miłości NA nowo zapełnią się barwne stronice I na biorą rumieńców życia blade lica Powstanie z grobu poeta nowy Pełne jego usta będą kwiecistej mowy I może któryś wiersz niczym liść Upadnie u Twoich stóp i nie pozwoli Ci dalej iść Podniesiesz go jakoby kwiat I powróci poeta z zapomnianych lat By tworzyć kwiaty u twych nóg Muza jest mu łaskawa niczym Bóg Stań się Muza by mógł tworzyć Niech tworzy by miał dla kogo żyć Poeta niczym wiosenny kwiat potrzebuje ciepła krzty A odkryje przed Tobą Poezji bramy Lecz dziś chłód spowija poety serce Ścielą się ku samotnej nocnej udręce Muza odeszła od Niego już Wena opadła jakoby płatki róż Poeta boleśnie umiera Coś serce mu rozdziera Dla mnie nie wstanie już dzień Pozostaje mi tylko nocy cień Na świecie miejsca dla mnie brak Poeta bez weny to znak Iż coś się skończyło Serce już nie zabiło Dusza opuszcza ciało Dla poety miejsca w Nim za mało Niczym chwiejny płomień Znika ostatni słońca promień Zaschnięte krwi plamy Woskiem zasklepione rany Nie zwrócą życia poecie Wiesz o tym przecie Kiedy blask oczu zgasł na wieki Słońce skryło się za horyzont daleki Zapadł zmrok I choć minie rok Poeta już nie powstanie W grobie ma już swe posłanie Zbudzi go jednak Twój krok Zrośnie się przebity bok Serce znów w piersi załomocze Gdy swoim słowem Cię za urocze Jeśli zaś grób miniesz Sama nie zginiesz Jeno Poetę w proch obrócisz Bo nigdy tam już nie wrócisz Serce raz złamane Na wieki pozostanie strzaskane... Azrael.1987 Post został pochwalony 0 razy Ostatnio zmieniony przez Azrael dnia Pon 10:05, 11 Lut 2008, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich: Wszystkie Posty1 Dzień7 Dni2 Tygodnie1 Miesiąc3 Miesiące6 Miesięcy1 Rok Najpierw StarszeNajpierw Nowsze

	Forum Księga Wieszcza Strona Główna :: Wiersze	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

Skocz do: Wybierz forum Ksiega Wieszcza----------------Zaprzyjaźnione Książki Sprawy techniczne----------------OgłoszeniaWasze propozycje Twórczość i Artystyczność ;)----------------Artystyczne formy wyrazuOpowiadaniaWiersze Literatura----------------Glen CookEuGeniusz DębskiMercedes LackeyJacek PiekaraTerry PratchettRobert A. SalvatoreAndrzej Sapkowski Karteluszki----------------Notka o SobiePolecamPogaduszkiOberża - przedsionek  Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach